Od 1 stycznia 2016 r. emeryci górniczy ze zlikwidowanych kopalń nie będą już mogli odbierać deputatu węglowego w naturze.
Zgodnie z ustawą o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego, znowelizowaną 22 grudnia, byli pracownicy kopalń postawionych w stan likwidacji przed dniem 1 stycznia 2007 r. oraz pracownicy kopalń likwidowanych wchodzących w skład SRK, nie będą już mieli wyboru pomiędzy odbieraniem węgla w naturze, a ekwiwalentem pieniężnym. Jedyną formą realizacji tego świadczenia będzie ekwiwalent. Podmiotem realizującym wypłaty ekwiwalentu pieniężnego przysługującego obok emerytury lub renty będzie, tak jak dotychczas, Zakład Ubezpieczeń Społecznych.
Do tej pory osoby wybierające odbiór węgla w naturze musiały deklarować ten zamiar. Węgiel kupowany był przez Spółkę Restrukturyzacji Kopalń w ramach corocznie organizowanego przetargu. SRK płaciła za niego z otrzymywanej dotacji budżetowej.
Emerytom górniczym z kopalń zlikwidowanych przysługuje deputat węglowy w wysokości 2,5 lub 3 t rocznie. Wielkość deputatu uzależniona jest od daty przejścia na emeryturę. Jeśli miało to miejsce przed 21 grudnia 1991 r., gdy zaczął obowiązywać Układ Zbiorowy Pracy dla Pracowników Zakładów Górniczych, wielkość deputatu wynosi 2,5 t.
Zasady realizacji deputatu dla emerytów z kopalń czynnych (w tym likwidacji lub zawieszenia świadczenia) określają poszczególni przedsiębiorcy górniczy.
